Sbarro Challenge I
Franco Sbarro is voornamelijk bekend vanwege zijn conversies, prototypen en replica’s, die hij sinds 1971 in zijn eigen fabriek bouwt.
Voor wie van wigvormen houdt, moet dit wel de ultieme automobiel zijn. Aan die vorm is op geen enkele manier een concessie gedaan; hij wordt nergens onderbroken.
De Zwitserse designer Franco Sbarro wil in 1985 aantonen dat met een dergelijk ontwerp een zeer lage luchtweerstandscoëfficiënt kan worden bereikt. In dit geval 0,26. Zowel binnen- als buitenspiegels ontbreken, maar achterin bevindt zich een grote camera, die beelden van het achteropkomend verkeer weergeeft op twee televisiemonitors in de portieren. De auto is tevens voorzien van een destijds ultramodern audiosysteem met graphic equalizer en cd-speler, alsmede een videorecorder.
De Challenge I heeft Mercedes-Benz-techniek, maar de motor dient slechts als bewijs dat de auto een zekere levensvatbaarheid als productiemodel zou hebben. De koplampen doen wat denken aan die van de Ford GT40. Dat is dan ook een van Sbarro’s favoriete auto’s.
In 1992 richt Sbarro een hogeschool voor autodesign en –constructie op.